PRINSESA REYALISTA

PIGA LANG NANG PIGA

Ikaw. Oo ikaw. Tingnan mo itong baso.

Ang basong ito ba ay kalahating puno o kalahating kulang?

Ito ang kasagutan. Ang optimista raw ay nakikita ang basong iyan na kalahating puno. Ang pesimista naman ay kalahating kulang. Ang reyalista, nakikita ang basong ito bilang “palaging” puno. Dahil kung pag-uusapan sa paraan ng teoryang realismo, ang basong ito ay laging puno dahil naglalaman ito ng kalahating porsyento ng tubig at kalahating porsyento ng hangin.  Ang pangatlo ang sagot ko.

Isinigaw na ng titulo ng blog na ito ang teoryang isinasabuhay ko. Oo. Reyalista ako. Sinusuportahan ko ang teoryang realismo.

Realism is an act of accepting reality in its actual spirit and essence including facts, physical universe, events, necessities of life, ground realities, favorable or unfavourable situations, conditions and atmosphere, as they are, as opposed to the abstract or ideal. (Hussain, 2003)

Uunahan na kita. Hindi ibig sabihin ng pagiging reyalista ay isa na rin akong pesimista. Walang perpekto sa mundong ibabaw. Ang maging tao ay ang magkamali. Hindi lahat ng gusto mo, mapapasakamay mo kahit ano pang paghihirap ang gawin mo. Hindi ideyal ang mundong ginagalawan mo. Kung ideyalista ka, mukhang hindi tayo magkakasundo. (Biro lamang)

“We can evade reality, but we cannot evade the consequences of evading reality.” (Rand, 2000)'

Aaminin ko na rin. Marami rin talagang butas ang teoryang ito. Una, tinitingnan ko ang isang sitwasyon bilang isang pangkaraniwang sitwasyon, walang nakapaloob na emosyon. Maaari ring masabihan lagi ako bilang isang “pesimista”, na laging nangyayari.

Pero mayroon din naman kagandahan siguro ang pagiging reyalista. Hindi umaasa, hindi nasasaktan. Ang maging reyalista ay ang  pagkatanggap ng katotohanan, mabuti man o hindi. Ang katotohanan ay masakit, pero mas mahapdi ang mabuhay sa kasinungalingan at panlilinlang. Mga panlilinlang na nililikha ng utak mo, dahil ideyal kang tao.  Oo, walang mali ang maghangad sa perpeksyon, pero kadalasang dumarating sa puntong puro imahinasyon ang sangkap ng bagay na nasa loob ng bungo,  hindi na kumikilos upang makamit ang ideyal na mundong hinahangad ng kahit na sino.

Kahit magpaiko-ikot tayo rito, lahat babagsak din sa isiping, “Utak ang kumokontrol ng ating buong pagkatao, kahit ano pa mang teorya ang pinaniniwalaan mo.”  Kaya kung naguguluhan ka sa mga bagay-bagay sa buhay mo, sisihin mo ang utak mo.

Sige, pumapayag ako. Patunayan mong mali ang teoryang pinaniniwalaan ko. Sige, pumapayag ulit ako.  Laitin mo ang sulating ito.

Pero humanda ka kapag nagkita tayo. (Biro lang ulit)

Nang makita ko ito, mukhang magbabago na yata ang teoryang pinaniniwalaan ko. (Huling biro na talaga)

      http://www.mqm.org/English-News/Aug-2003/philosophyofrealismandpracticalism.htm

               http://www.differencebetween.net/miscellaneous/difference-between-idealism-and-realism/

P.S. Ma'am Krupskaya, nais ko lamang pong itanong, may nakita po kasi ako na kapag ang larawan ay galing sa Google Images, hindi na raw po kailangan i-cite? Kasabay po ng mga komento ninyo, ayos lang po ba kung malaman ko kung tama ang nabasa ko? Maraming salamat po.