Iniluwal ng Nanay ko, Isinuka ng Mundo: PRINSESA REALISTA (FINAL)

PRINSESA REALISTA

Ikaw, tingnan mo itong baso.

Ang basong ito ba ay kalahating puno o kalahating kulang?

http://www.google.com.ph/imgres?sa=X&espv=210&es_sm=93&biw=1024&bih=498&tbm=isch&tbnid=AWFJ_cD5e_fykM:&imgrefurl=http://designthinking.ideo.com/%3Fp%3D446&docid=GLnwzYQ0gOvtqM&imgurl=http://designthinking.ideo.com/wp-content/uploads/2010/03/half-full-glass.jpg&w=301&h=399&ei=wUC8UtOoPI6KkwXM4YGgBA&zoom=1&ved=1t:3588,r:7,s:0,i:97&iact=rc&page=1&tbnh=176&tbnw=138&start=0&ndsp=9&tx=125&ty=29

Ito ang kasagutan. Ang optimista raw ay nakikita ang basong iyan na kalahating puno. Ang pesimista naman ay kalahating kulang. Ang realista, nakikita ang basong ito bilang “palaging” puno. Dahil kung pag-uusapan sa paraan ng teoryang realismo, ang basong ito ay laging puno dahil naglalaman ito ng kalahating porsyento ng tubig at kalahating porsyento ng hangin. Ang pangatlo ang sagot ko.

Isinigaw na ng titulo ng blog na ito. Oo. Realista ako. Sinusuportahan ko ang teoryang realismo.

Realism is an act of accepting reality in its actual spirit and essence including facts, physical universe, events, necessities of life, ground realities, favourable or unfavourable situations, conditions and atmosphere, as they are, as opposed to the abstract or ideal. (Hussain, 2003)

Tinatanggap ng isang realista ang mga bagay na tunay. Hindi nagbabase ang isang realista sa mga bagay imposibleng mangyari.

Bibigyan kita ng isang halimbawa. Idolo mo si Neil Armstrong. Gusto mo ring makapunta sa buwan. Kung ikaw ay isang idealista, mamanipulahin ng isip mo ang paniniwala mong posibleng makapunta ka nga sa buwan. Maaaring bigla kang yumaman at makakapunta ka roon gamit ang iyong limpak-limpak na salapi. O maaring makakita ka ng isang genie at bigla kang bigyan ng sasakyang pangkalawakan. Realista ka naman kung naniniwala kang kahit kailan ay hindi mangyayari iyon dahil isa ka lang katamtamang uri ng tao at mas maraming bagay ang mas posibleng mangyari kaysa sa pagpunta mo sa buwan.

Isa pang halimbawa, base naman sa aking eksperiyensya, masasabi kong umiral ang aking pagiging realista sa pagkakataong ito. Noong ako ay nasa mataas na paaralan pa lamang, dumating sa pagkakataong hindi ko talaga maintindihan ang itinuturo ng aking guro, sa asignaturang Trigonometry. Ako at ang mga kaibigan kong sina Cath at Mendez, ay nakararamdam din ng nararamdaman ko nang mga panahong iyon. Si Cath, tinanggap na lang na babagsak siya, si Mendez humiling na lang nang humiling na sana ay pumasa siya, ganung hindi niya pa rin inaaral ang mga hindi niya naiintindihan, puro nalang dasal at hiling, ako, sinikap kong maintindihan ang mga aralin kahit napakahirap, ngunit hindi na ako umasang makakakuha ako ng magandang grado, pero awa ng Diyos, pumasa ako.

Uunahan na kita. Hindi ibig sabihin ng pagiging realista ay isa na rin akong pesimista. Walang perpekto sa mundong ibabaw. Ang maging tao ay ang magkamali. Hindi lahat ng gusto mo, mapapasakamay mo, kahit ano pang paghihirap ang gawin mo. Hindi ideyal ang mundong ginagalawan mo.

“We can evade reality, but we cannot evade the consequences of evading reality.” (Rand, 2000)

Aaminin ko na rin. Marami rin talagang butas ang teoryang ito. Una, tinitingnan ko ang isang sitwasyon bilang isang pangkaraniwang sitwasyon lamang, walang nakapaloob na emosyon. Maaari ring akong masabihan bilang isang “pesimista”, na laging nangyayari. Maaari ring mawalan ako ng pag-asa sa mga bagay-bagay, dahil iniisip ko kaagad na imposible iyong maganap.

Pero mayroon din naman kagandahan ang pagiging realista. Hindi umaasa, hindi nasasaktan. Ang maging realista ay ang pagkatanggap ng katotohanan, mabuti man o hindi. Ang katotohanan ay masakit, pero mas mahapdi ang mabuhay sa kasinungalingan at panlilinlang. Mga panlilinlang na nililikha ng utak mo, dahil ideyal kang tao. Oo, walang mali sa paghahangad sa perpeksyon, pero kadalasang dumarating sa puntong puro imahinasyon ang sangkap ng bagay na nasa loob ng bungo, hindi na kumikilos upang makamit ang ideyal na mundong idinidikta ng ideyal na pag-iisip mo.

Kahit magpaikot-ikot tayo rito, lahat babagsak din sa isiping, “Utak ang kumokontrol ng ating buong pagkatao, kahit ano pa mang teorya ang pinaniniwalaan mo.” Kaya kung naguguluhan ka sa mga bagay-bagay sa buhay mo, sisihin mo ang utak mo.

Sandali lamang. Nang makita ko ito, mukhang magbabago na yata ang teoryang pinaniniwalaan ko.